კატეგორიები
ჟურნალისტური მოკვლევა
სტატია
რეპორტაჟი
ანალიზი
ფოტო რეპორტაჟი
ექსკლუზივი
ინტერვიუ
უცხოური მედია საქართველოს შესახებ
რედაქტორის აზრი
პოზიცია
მკითხველის აზრი
ბლოგი
თემები
ბავშვები
ქალები
მართლმსაჯულება
ლტოლვილები / დევნილები
უმცირესობები
მედია
ჯარი
ჯანდაცვა
კორუფცია
არჩევნები
განათლება
პატიმრები
რელიგია
სხვა

სხვა

აირჩიეთ წელი
აირჩიეთ თვე

„საქართველო – დემოკრატიის მბჟუტავი შუქურა”

22 თებერვალი, 2008
წლიური ანგარიში 2007 წელს საქართველოში ადამიანის უფლებების მდგომარეობის შესახებ 2004 წლის დეკემბერში, “ვარდების რევოლუციის” გარიჟრაჟზე “ადამიანის უფლებათა ცენტრმა” გამოაქვეყნა მოხსენება: “ერთი ნაბიჯი წინ – ორი ნაბიჯი უკან”,რომელიც მოიცავდა ინფორმაციას პოსტ-რევოლუციურ პერიოდში ადამიანის უფლებათა უხეში დარღვევების შესახებ. დარღვევების მზარდი ტენდენცია აისახა ორგანიზაციის 2005 წლის ანგარიშში: “შემდეგი გაჩერება - ბელარუსი?”. ბევრმა აღნიშნული განაცხადი გადაჭარბებულად მიიჩნია, ცენტრის მიზანი კი მოცემული პერიოდისათვის საერთაშორისო საზოგადოებისათვის ნათელი გზავნილის გაკეთება იყო ქვეყანაში მიმდინარე არადემოკრატიულ პროცესებთან დაკავშირებით.

ვის ემუქრება სკოლებში ჩატარებული რეფორმა?(ნაწილი I)

22 თებერვალი, 2008
ჟურნალისტური მოკვლევა რაზე იფიქრონ პედაგოგებმა - ხელშეკრულების ვადებზე თუ ბავშვების აღზრდაზე? საქართველოს ყველა სკოლაში დირექტორებსა და პედაგოგებს შორის სამუშაო ხელშეკრულებები იდება. ხელშეკრულებების ვადა სხვადასხვა სკოლაში 1 წლიდან 6 წლამდე მერყეობს. ექსპერტების თქმით, ვადიანი ხელშეკრულებები საქართველოს კონსტიტუციას და საერთაშორისო კანონმდებლობას ეწინააღმდეგება. ხელშეკრულებებში ვადის ჩაწერა არც განათლების და მეცნიერების სამინისტროს მოთხოვნაა. რატომ გადაწყვიტეს დირექტორებმა ხელშეკრულებებში ვადის ჩაწერა? ეს ზემდგომი პირების არაოფიციალური მოთხოვნა იყო თუ დირექტორების თვითნებური გადაწყვეტილება? ვის და რატომ აწყობს პედაგოგების მასობრივი განთავისუფლება? და საერთოდ, რა შედეგი მოჰყვა განათლების რეფორმას საქართველოს სკოლებში?