სტატია
8 ივლისი, 2008
,,მადლობლები არ უნდა ვიყოთ რომ სკოლას გვიკეთებენ? სიზმარშიც ვერ ნახავთ ასეთ სკოლას, შენ ნახე რა მაგარი იქნება…რას ლაპარაკობ, დროზე დამთავრდეს ამ სკოლის მშენებლობა, ფულს რომ ავიღებ, ზღვაზე უნდა წავიდე…მოკეტე, ბიჭო, ხმა არ ამოიღო, რასაც გვაძლევენ ესეც ვიკმაროთ, თორემ მოიყვანენ სხვებს და იმათ ამუშავებენ!” - ასეთ საუბარს მოისმენთ გორის რაიონის სოფელ კარალეთისა და ქვახვრელის სკოლის მუშების მშენებლებისგან, თუკი მათთან ცოტა ხნით გაჩერდებით.
1 ივლისი, 2008
„ჩემი ბოლო ჩამოსვლა საქართველოში ძალიან ცუდად დამამახსოვრდა. ამ ქვეყანაში არაფერი მუშაობდა. შუქი არ იყო და ხალხს ქუჩაში გასვლის ეშინოდა. აღმოვაჩინე, რომ პანაშვიდზე 6-7 საათის ნაცვლად (როგორც ეს ჩემს ბავშვობაში ხდებოდა) 3-4 საათზე დადიან, რადგან დაღამებამდე როგორმე სახლში წასვლა (ფეხით) მოასწრონ და ა. შ. ამის გამო ყოველთვის ვერიდებოდი ჩამოსვლას და ვამჯობინებდი, ახლობელი ადამიანები ჩემთან მიმეწვია. მხოლოდ დიდი ხნის შემდეგ, 2004 წელს ჩამოვედი და აღმოვაჩინე, რომ არაფერი შეცვლილა. ქვეყანა ისევ გაყინულ, ჯაბახანა ეკონომიკურ მდგომარეობაში დამხვდა. ეს იგივეა შენი ბინა ნახო უკარფანჯრო, კედლებდანგრეულ მდგომარეობაში. ბუნებრივია, ამ შემთხვევაში იფიქრებ, რომ რემონტი გარდაუვალია და კითხვის დასმა - რა საჭიროა რემონტის დაწყება - უბრალოდ, სისულელეა“,- ასე განმარტავს საქართველოში რეფორმების გარდაუვალობას პრემიერ- მინისტრის ადმინისტრაციის უფროსი კახა ბენდუქიძე
30 ივნისი, 2008
საზოგადოებრივ ტრანსპორტში ქალბატონის უცნაური საუბარი მომესმა, თავის ჯარისკაცი შვილის გასაჭირზე საუბრობდა: ,,როგორ გადავიხადო 24 000 ლარი, სახლი დამიყადაღეს, რისთვის გავგზავნე შვილი ერაყში... ორ ლუკმას შოულობს ჯარში, ახლაც იქ მუშაობს, არასოდეს შექმნია პრობლემები, მეთაურთანაც, ჯარისკაცებთანაც კარგი ურთიერთობა აქვს. ახლა სასამართლოში გვიჩივიან, ადვოკატის ფულიც არ მაქვს, რომ თავი დავიცვათ. სახლი უკვე დამიყადაღეს" - თვალცრემლიანი უყვებოდა ამ ამბავს ჯარისკაცის დედა გვერდით მჯდომს.