მედიის თავისუფლების ხარისხით საქართველო 118-ე ადგილზეა მსოფლიოში
რეიტინგის შედგენის დროს კვლევის ავტორები შემდეგი კრიტერიუმებით ხელმძღვანელობდნენ: გამოსაკვლევ ქვეყნებში მედიის შესახებ არსებული კანონმდებლობით (მაგალითად, რამდენად ხელმისაწვდომია ახალი გაზეთის გამოშვება ან ტელეკომპანიის ამუშავება, როგორ იხილავენ მოსამართლეები მედიაორგანიზაციების ან ჟურნალისტების წინააღმდეგ საჩივრებს), პოლიტიკური ფაქტორებით (სახელმწიფოს მხრიდან მედიაზე კონტროლის ხარისხით, ცენზურის არსებობით და ა.შ.) და მედიის ეკონომიკური მდგომარეობით (მაგალითად, კორუფციის დონით ჟურნალისტებს შორის, , საინფორმაციო საშალებების ეკონომიკური დამოკიდებულების დონით ხელისუფლებაზე ან პოლიტიკურ პარტიებზე)
კვლევის შედეგად აღმოჩნდა, რომ 194 ქვეყნიდან 73-ში მედია თავისუფალია, 54 ქვეყანაში - ნაწილობრივ თავისუფალი, 67-ში კი არ არის თავისუფალი. პლანეტის მოსახლეობის მხოლოდ 17% ცხოვრობს იმ ქვეყნებში, სადაც პრესა აბსოლუტურად თავისუფალია, მოსახლეობის 45% ცხოვრობს “ნაწილობრივ თავისუფალი” მედიის მქონე ქვეყნებში, ხოლო 43% - რეპრესიული რეჟიმის ქვეყნებში.
ბოლო ათ წელიწადში, 7-იდან 10-მდე გაიზარდა იმ პოსტსაბჭოთა ქვეყნების რიცხვი, სადაც პრესა თავისუფალი არ არის. სიტყვის თავისუფლების მხრივ ყველაზე უარესი მდგომარეობაა თურქმენეთში, ბირმაში, კუბაში, ლივიასა და ჩრდილოეთ კორეაში.
Freedom House-ის სარეიტინგო პირველ ათეულში, შედიან ის ქვეყნები, სადაც მედია ყველაზე თავისუფალია, ეს ქვეყნები არიან: ფინეთი, ისლანდია, დანია, ნორვეგია, შვედეთი, ბელგია, ლუქსემბურგი, ნიდერლანდების სამეფო, შვეიცარია, ლიხტენშტეინი და ახალი ზელანდია. ამერიკის შეერთებული შტატები, გერმანიასთან და ესტონეთთან ერთად, მე-17 ადგილზე აღმოჩნდა, 26-ე ადგილი გაიყვეს ლიტვამ და კანადამ, ხოლო ლატვიამ 31-ე ადგილი დაიკავა. სიტყვის თავისუფლების თვალსაზრისით მსოფლიო რეიტინგში უკრაინას 113-ე ადგილი უკავია, სომხეთსა და ყირგიზეთს 137-ე, მოლდავეთს 141-ე, ხოლო რუსეთს 158-ე. აზერბაიჯანი 161-ე ადგილზე აღმოჩნდა, ყაზახეთი - 165-ე ადგილზე, ტაჯიკეთი - 167-ზე, ბელორუსი - 185-ზე, უზბეკეთი - 187-ზე, თურქმენეთი - 190-ზე, თურქეთი 103-ე, ხოლო ჩინეთი 177-ე ადგილზე.